vliegende nonnen, tropisch fruit en Machu Pichu

Ik heb jullie beloofd over de incatrail te schrijven, dus hier zit ik dan: eindelijk bij deze, al is het alweer bijna 2 weken geleden dat ik die fantastisch trek begon!

Ik begon 2 weken geleden zaterdag aan de inca-jungle-trail! Ik zat in een groep met 2 koreanen, 2 colombianen, 2 amerikanen uit seattle en 3 anderen en ik van school. In de bus zat de sfeer met de seattleanen er al goed in omdat we die de dag ervoor al hadden ontmoet. De morgen was vroeg, dus we tapten moppen als de beste :p
We begonnen de eerste dag met een spectaculaire afdaling op een mountainbike. Onze gids, Juan Carlos die erg zijn best deed verstaanbaar engels te praten hielp ons op onze fietsen in de regen. Ik had een gloednieuwe poncho uit Cusco en had me natuurlijk niet bedacht dat dat op een mountainbike helemaal niet zo praktisch is :D Ik had gelukkkig nog een veter in mn tas die ik om mn poncho heen knoopte en zo daalde ik, met helm, poncho, regenbroek, veter om mijn middel en heel veel mensen uit mn groep die mij uitlachten om mijn enorm charmante verschijning, als een vliegende non van die prachtige bergen af :) voor foto´s moet je toch echt bij mn groepgenoten zijn :p

De tocht begon op keurige asfaltweg met wat overstekende rivieren hier en daar en werd naarmate we lager kwamen steeds slechter van kwaliteit. Dat was dan ook een stuk spectaculairder: al hobbelend door spoorloosachtige dorpjes en langs fruitplantages, overal bananenbomen en niet te vergeten de modder die nonstop het fantastische uitzicht belemmerde, maar het allemaal zo charmant maakte.
We daalden binnen 5 uur zo´n 2500 meter! En het was eigenlijk zo jammer dat we rond 5 uur ´s avonds bezweet, bemodderd, stinkend naar muggenspray en zonnebrand, aankwamen in ons hostel waar het tijd was voor een lekker drankje en een koude douche! Gezellig met zijn allen gegeten ´s avond en naar bed, want de volgende dag zou vroeg worden!

De 2e dag klopte onze lieve gids om 6 uur op de deur en was het ontbijten, tas pakken en gaan! we liepen al in de zinderende hitte tussen de vele fruitbomen de bergen op en af. Na een lekker rustig begin begonnen we aan een stuk van de originele incatrail. Heel lang klimmen en af en toe een kleine oase van rust als er water gekocht kon worden of gewoon een echte pauze plek was. We kregen allemaal gek en heerlijk tropisch fruit en konden kennismaken met de huisaap van een klein miniwinkeltje op de berg. Het uitzicht was beeldschoon en de tocht zwaar en het was zo leuk! Toen was het lunchtijd en terwijl die voor ons gekookt werd kregen wij de kans even uit te rusten in wat hangmatjes tussen de bananenbomen met een lekker versgeplukt banaantje :D Was echt ultiem genieten :p geluncht in een veel te warme eethuiskamer met wat loslopende cavia´s! Toen moesten we toch echt verder op weg naar Santa Teresa, onze eindbestemming van die dag. We liepen langs de rivier waar de muggen met ons aan het feestvieren waren en kwamen uiteindelijk aan bij heerlijke hotsprings! Ik kan je vertellen dat er niets beter is dan hotsprings op zo´n moment! Wij kleedden ons om en doken in het lekkere warme badje. Nadat we helemaal relaxt en gerimpeld waren was het tijd om door te gaan en na een halfuurtje lopen kwamen we aan in ons ultra onluxe hostelletje. ´s avonds uitgegaan in de plaatselijke feesttent waar iedereen lekker losging op de slechte salsamuziek totdat, hoe kon het ook anders, de stroom uitviel. Tja, naar bed :)

Dag 3 beloofde niet zo´n zware dag te worden. Alles begon lekker relax en bleef ook relax. Een beetje gaar van het avondje ervoor en zonder douche in de morgen gingen we op weg. Geen hoge bergen meer, maar de rivier volgen tot we de Machu Pichu berg konden zien liggen! Na de lunch restte ons alleen nog een 3 uur lange tocht over de spoorbaan. Na 3 uur bielzen lopen vraag je je wel af of je ook nog ergens anders dan naar je voeten hebt gekeken... Het was dus wel lekker om aan te komen in Aquas Calientes, onze slaapplaats van die dag.

Om 4 uur ging de wekker... dag 4 was bgeonnen. Nog 1,5 uur klimmen verwijders van de Incastad. Tachtigduizend treden en veel gehijg later was de beloning gelukkig groot.
Onze gids gaf ons een rondleiding door de bewolkte ruines. Het was een supermooi gezicht toen alle wolken in de loop van de dag verdwenen en we het hele dorp konden zien. Wij zijn ´s morgens de Huayna Pichu opgeklommen, de berg die je ziet op alle standaard fotootjes van Machu Pichu. Veel trappen later stonden we op de top met een geweldig uitzicht en een hoop andere klimmers! Tijd voor ons broodje advocado :)
Na de tocht naar beneden zijn we nog naar wat grotten geweest, over een prachtig bosjungleachtig pad.
Toen was het fototijd. Wij wilden natuurlijk wel een foto van onszelf in Machu Pichu-mode. Op ons gemakje dus omhoog geklommen foto´s van de ruines gemaakt en genoten van de zon en het uitzicht.
Om 6 uur vertrok onze trein terug naar Cusco vanuit Aquas Calientes. Een tikkeltje in tijdnood, maar voldaan onze spullen opgehaald en snel naar de trein gegaan. We stapten uit en Ollantaybambo waar we de juiste bus moesten zoeken die ons terugbracht naar Cusco.

Compleet gekookt, inclusief voeten vol blaren en een rugzak die opeens 3 keer zwaarder leek kwam ik terug bij mijn gastvrouw. Daar plofte ik op bed neer, overdenkend hoe kerst in Cusco zou zijn en zonder die gedachte af te maken, viel ik in slaap...

PS: Foto´s van de incatrail en de rest van mijn tijd heb ik op mijn picasa gezet: www.picasaweb.google.com/tamaravandersar