Viva La Paz

Ha daar!
Vanuit een internetcafé in Cochabamba ga ik jullie over mijn La Paz avonturen vertellen!
Vorig weekend heb ik La Paz vooral bij nacht leren kennen. Lekker veel gefeest in de hippe tentjes van La Paz. Was erg leuk!
Maandag zijn we op tour gegaan naar de hoogste skipiste ter wereld! We zaten in een bus vol met brazilianen die zeker in La Paz, net als de argentijnen oververtegenwoordigd zijn. Na een lange barre bustocht met geweldig uitzicht kwamen we aan op de chacaltaya. De top van deze berg is op 5450 meter hoogte waarvan wij er lopend 200 beklommen hebben. Het was een beklimming voor softies dus, maar zeker spectaculair! Op die hoogte voel je in ieder geval wel een goed zuurstoftekort. Een mijlpaal voor mij in ieder geval :D
het uitzicht op de meren en hoge besneeuwde bergen van meer dan 6000 meter was echt fantastisch.
Na de berg ging onze toer naar de maanvallei. Een vallei met een letterlijk maanlandschap voor zover ik weet hoe dat eruit ziet. De regen vervormt elk jaar weer opnieuw de zanderige pilaren en maakt erg interessante vormen.

La Paz was de volgende dag vooral een shopstadje. Het was Yvonnes laatste dag dus we hebben nog een leuk stadwandelingetje gemaakt en een fijn afscheidsdiner gegeten. Volgende dag dus verhuizen naar andere kamer en mijn moeder bellen! die was jarig, dus dat kon ik niet laten. Was erg gezellig om even te kletsen! Ook diezelfde dag tocht naar ´the deathroad´ geboekt! de meest gevaarlijke weg ter wereld loopt van La Paz naar Coroico en wordt nu
vooral door heel veel groepen mountainbikers downhill gereden. Gelukkig is er een nieuwe weg en hoeven alle auto´s en vrachtwagens niet meer over deze superkrakkemikkege en smalle weg! ´s avonds nog wezen salsadansen met wat fransen en argentijnen uit mn hostel.

De volgende dag was ik er klaar voor. eerst een fijn ontbijtje met de groep waarna we naar een hoogte van 4500 meter gingen! daar de fietsen afgeladen en begonnen aan de tocht. Tijdens de afdaling veranderde het landschap van grote rauwe bergen naar diepgroene tropische valleien en de tocht was meer dan spectaculair! we sheesten onder watervallen door en gingen op suuperhoge speed langs de mooiste uitzichten. Het was echt heel spannnend, vooral omdat de naam DEATHroad nou niet echt doelt op ´een ongelukje´. Iedereen gelukkig veilig aangekomen op het eindpunt waar een lunch, een zwembad en een douche op ons lagen te wachten! We hadden een erg gezellige groep dus ´s avonds nog gezellig gegeten met een deel.

Ik had afgelopen week ook al veel verhalen gehoord over een wereldberoemde gevangenis in La Paz. Vrijdag was de dag dat ik die met wat mensen van the deathroad ging bezoeken. Het bezoeken van deze gevangenis gaat niet zomaar. Je moet gaan naar Plaza San Pedro. Daar moet je op zoek naar Kenny: ´de man´. Hij helpt de gevangenen namelijk en haalt groepen binnen. Wij waren met zn 7en en werden eerst een kamertje ingeduwd waar we instructies kregen en moesten betalen. ´Je mag foto´s maken, maar de bewakers mogen het niet weten. Ze controleren je tassen, dus stop je camera in je zak´ het was allemaal een vreemde gewaarwording.
Waar het om gaat is dat deze gevangenis zo speciaal is omdat het eigenlijk een complete gemeenschap is. Aan de poort staan officiele bewakers. De rest van de bewaking is zelf allemaal gevangene in de gevangenis. Gevangenen kopen een cel en kunnen hun vrouw en kinderen ook ´naar binnen´ halen. In de gevangenis zijn cafe´s, winkels en het meest bizar is: er lopen zo veel kinderen rond. We kregen een rondleiding van een drugssmokkelaar die ons alle secties van het complex liet zien. De hele tijd liepen er 4 ´bewakers´ met ons mee. Zelf ook weer gevangenen die ons beschermden. Alles wordt geregeld door de gemeenschap zelf en geld is de sleutel. Met geld kun je het prima hebben. Zonder geld ben je zwaar de sjaak. Het was erg indrukwekkend om gewoon rond te lopen terwijl er in elke sectie wat mensen zaten te kaarten of spulletjes verkochten. Ik wil niet weten hoe de sfeer er ´s avonds is. Na 3 uur werden we weer vrijgelaten, alhoewel het buiten behalve de sfeer dus weinig anders was.

´s avonds hebben we ons weer bezig gehouden met lichtere zaken en zijn we met z´n vieren uitgegaan. Het blijft feest hier :) De volgende dag was het voor mij in ieder geval tijd om La Paz te verlaten. Ik nam de bus om 12 uur en ben naar Cochabamba gereden. Cochambamba is een grote, maar ontoeristische stad. De busrit naar Cochambamba was dan ook in een bus vol bolivianen en naast een heel aardige boliviaanse vrouw die me van alles geleerd heeft over de gewassen van het landshap en me verteld heeft over van alles en nog wat. Ik op mn beurt natuurlijk over Nederland gepraat. Je moet wat als je 9 uur met elkaar in een bus doorbrengt! Vandaag Cochambamba verkent, maar dat blijkt een beetje saai op zondag als alles gesloten is. We zullen morgen zien wat het brengt!
Dat was me de update wel weer, hoop dat jullie het tot het eind hebben kunnen volhouden! :p
tot de volgende! Liefs, Tamara