genoeg werk te doen!
Door: Tamara
Blijf op de hoogte en volg Tamara
23 Mei 2009 | Peru, Huanchaco
Het is tijd om jullie wat te vertellen over de manier waarop ik mn tijd vul hier in Huanchaco. Zeker omdat het moment dat ik weer op weg naar Nederland ga ontzettend gevaarlijk dichtbij komt! over precies 5 dagen stap ik alweer in het vliegtuig naar Nederland en dat wordt zeker weten een treurige bedoening! Ik woon nu al sinds 8 weken in Huanchaco en heb een erg goede tijd gehad! Leven in Huanchaco is erug chill, leuke mensen, gezelligheid en feestjes, maar naast de chillheid ben ik ook druk bezig geweest met mn werk!
Ik heb de eerste 4 weken gewerkt op een basischool in een klas met 36 4-jarige kleuters. De school is in een buitenwijk van Trujillo en is gratis voor de kinderen die er komen. Toen ik aankwam was de hele school in aanbouw. Er waren elke dag een hoop lui bezig om lokalen te bouwen. Ondertussen werd er gewoon lesgegeven in de kleinste klaslokaaltjes die ik ooit gezien heb. Gewoon een stel muren van karton, alle tafeltjes ertussenin en voilá. In elke klas was een vrijwilliger hard bezig het werk voor de leraren van enorme klassen een beetje draaglijker te maken. Ik was assistent van de lerares van de 4-year-olds en waar ik voornamelijk mee bezig was was huiswerk in schriften plakken voor alle 36 voor het weekend. Als dat klaar was hielp ik de kinderen leren wat een blauw vierkant is en dat rood niet groen is. 4-jaar oude kinderen zijn echt nog niet zo slim :) Naast de vrijwilligers die in de klaslokalen werkten werd er door andere vrijwilligers hard gewerkt aan verschillende bouwprojecten. Stoelen werden opnieuw geverfd en rotzooi werd opgeruimd. Dit alles totdat het weekend kwam dat de school officieel geopend moest worden, de woensdag na Pasen. De enorme veranderingen die in dat paasweekend gemaakt zijn zijn niet te beschrijven. Ramen in de nieuwe lokalen, aarde op de grond rond het plein, tenten voor de show. Werkelijk waar iedereen die maar een beetje te maken had met de school heeft geholpen om de school er blinkend uit te laten zien voor alle geldschieters en de ouders. Ondertussen waren Amy, Tamar en ik samen met 8 kleuters druk bezig met het instuderen van een geweldige dans voor op het grote openingsfeest. Het hield vooral in dat wij onze goed ingestudeerde passen deden en ondertussen 8 huppelende kleuters op de juiste plek duwden. Een grappig spektakel en niet ons idee! :p ik leerde mn klasje beter kennen en had een goede tijd!
De week na het grote openingsfeest op de school werd er een toer georganiseerd door Otra Cosa, de vrijwilligersorganisatie waar ik mee werk, langs een aantal projecten waar de organisatie mee samen werkt. Met 10 andere vrijwilligers uit Huanchaco stapten we die morgen in een blauw, roestig, oud maar zoooo'n fijn oldschool volkswagenbusje. We bezochten verschillende projecten die meestal opgezet waren door buitenlanders en nu voortgezet worden door Peruanen, en dat is goed! het meest indrukwekkende van de dag was een bezoek aan de wijk, net voor de vuilnisbuilt. Zo veel mensen uit de buitnewijken lopen dagelijks naar deze built toe en proberen zo veel mogelijk herbruikbaar materiaal te verzamelen om het vervolgens te verkopen. De mensen werken zo'n 9 a 10 uur per dag en verdienen ongeveer 6 soles per dag. Dat is 1,5 euro! De wijk waar we in terecht waren gekomen was zo treurig. Er waren geen wegen. Alleen een hele hoop vuilnis en kleine schuurtjes van golfplaat, resthout en karton, waar de meeste mensen die niet in de buitnewijken kunnen leven hun optrekje gebouwd hebben. Er is geen elektriciteit, geen stromend water en geen aanvoer van wat dan ook. De grond is alleen zand en gevuld met vuilnis. Het voelde heel onwerkelijk om rond te lopen op deze plek die je herkent uit televisieprgramma's. Het was er op het moment dat wij er waren uitgestorven omdat iedereen aan het werk was. Hoe mensen op die plek een leven kunnen leiden vraag ik me af sinds ik daar stond.
We gingen op weg naar het volgende prject en ik liep op met een meisje dat werkt bij fairmail: Een nederlandse organisatie in Trujillo die arme tieners in dienst neemt om foto's te maken voor de kaarten die ze hier en in nederland verkopen. De tieners krijgen fotografie lessen en als er een kaart wordt gemaakt met hun foto gaat de helft van de opbrengst naar de fotograaf zelf. het geld dat ze daarmee verdienen wordt bewaard door Fairmail en kan worden uitgegeven aan een goede opleiding, een deel aan kleding en een ander deel aan hun huizing. Het project is erg succesvol en geeft de tieners heel veel zelfvertrouwen en geeft hen de kans daadwerkelijk een beter leven te leiden dan ze deden. Het meisje met wie ik opliep, Mary-Luz, vertelde me dat ze voordat ze bij fairmail werkte naast school elka dag op de vuilnisbuilt werkte, net als haar zus nog steeds doet.
Na dit indrukwekkende bezoek bezochten we nog een aantal projecten en gingen we op weg naar Huanchaco. Ik heb foto's gemaakt van de wijk die we bezochten. Hoe vervelend het er ook uitziet, Het bestaat echt!
Resultaat van deze toer was dat ik in plaats van huiswerk plakken iets nuttigers wilde doen en me nuttiger wilde voelen als er blijkbaar zoveel te doen is! We waren op bezoek geweest bij een centrum voor blinde en mentaal gehadicapte kinderen en daar was een dringende behoefte aan vrijwilligers! wat een goed idee!
Ik kondigde mijn vertrek aan op de basisschool waar ik werkte en kreeg een klein en fijn afscheidsfeestje. Maandag begon ik direct op de andere school. Ik werd geplaatst in een kleine klas van 8 kinderen en 2 leraressen. De klas bestaat uit kinderen met achterstand en mentale handicaps en blinde kinderen. Ik werd warm verwelkomt en al snel voelde ik me erg thuis! De school is de enige in deze regio van peru voor blinde mensen en is goed georganiseerd, maar heeft ook gebrek aan de mensen die speciale aandacht kunnen geven aan sommige kinderen die eigenlijk niet goed kunne functioneren in een gewone klas, ookal zijn de klassen klein.
We hebben moederdag gevierd met alle moeders en een groot dansfeest en ik hield ervan om proefpersoon te zijn in de massageklas en maakte af en toe van de muziekklas gebruik om mijn gitaar- en vioolspeelskills te verbeteren ;) Het was een goede tijd en hield me goed bezig, want het was niet altijd gemakkelijk om genoeg geduld op te brengen! Gisteren was de laatste dag in het centrum en ik kreeg waarempel een showtje van de hele school! kinderen zongen een heel mooi lied en de klas waar ik werkte deden een heuse dans! Daarna hebben we met zijn allen gedanst en een klein feestje gevierd! het was zo'n fijn spektakel!
Verder kan ik jullie ook vertellen dat het sponsorgeld dat ik heb verzameld voor ik aan mn reis begon allemaal is uitgegeven. Ik heb een hoop papier en ander materiaal kunnen kopen voor mijn laatste project en voor een ander deel hebben we verf gekocht om de muur op de CEP-school, de school waar ik 4 weken geleden nog werkte een grote muurschildering te maken die het enorm gaat opfleuren!
Verder is het einde nu echt in zicht. Na 8 weken leven in een klein, toeristisch dorpje aan de grote stille oceaan met fantastische golven (zonder gesurft te hebben, schaam, schaam :S), gezellige mensen, leuke feestjes, geweldige zonsondergangen, beroemde surfers, een hoop hamburgers (jaja schaam schaam), leuke reisjes, veel dansen, overal zuid-amerikaanse deuntjes en gezellige peruaanse praatjes vertrek ik aankomende maandag met een nachtbus naar Lima. Na een paar dagen in Lima vertrek ik dan naar HUIS!
Wat een gek idee dat ik over een week 'in person' zal kunnen vertellen dat het geweldig geweest is! Ik heb een hoop foto's op mn website kunnen zetten. het adres: www.picasaweb.google.com/tamaravandersar
Ik wil jullie nog een keer bedanken voor de leuke reacties en mailtjes! Mn complimenten trouwens als jullie het hele verhaal hebben kunnen bijhouden. Ik had weer wat in te halen!
veel liefs, Tamara
-
24 Mei 2009 - 07:30
Yvonne:
Waaauuww chica!! Wat is dat snel gegaan! Leuk om te lezen dat je het zo naar je zin hebt gehad in Huanchaco en dat je je zo nuttig bezig hebt gehouden. En meis, geniet nog even volop van de zuidamerikaanse deuntjes want die ga je zoooo missen in NL!! ;) -
24 Mei 2009 - 09:21
Angèle.:
Wauw wat een verhaal tam!!!!!
Ik kijk uit naar je thuis komst, en ik heb genoten van je verhalen!
Fijne reis, en vooral succes en sterkte!
Liefs An. -
24 Mei 2009 - 09:41
Eva:
Hee Tamaar!
Wat een lang verhaal zeg! We (Anne-Linde en ik dus:P) hadden het gisteren nog over je, dat we benieuwd waren naar een nieuw verhaal haha! Alsof je het aanvoelde dus! En dan meteen zo'n lang verhaal, je hebt een hoop meegemaakt weer zeg! Echt goed al je werk op die scholen, diep respect vanaf hier dus :D
En alweer zo snel naar huis, dat zal wel raar zijn voor je zeg.. Ik ben wel heel benieuwd naar je verhalen in the real life, want je hebt vast nog een hoop vertellen ondanks de lange verhalen.. ;)
Geniet nog van de laatste dagen daar!!
XX, Eva -
24 Mei 2009 - 10:30
Jaap:
Dag Tamara,
Voor jet laatst 'niet-in-persoon': Geweldig zoals jij de afgelopen maanden daar het leven geleefd hebt! Kijken, luisteren, niet zeuren als er een tegenslagje is maar met een vrolijke stemming de zaak aanpakken en er iets van maken. Het is niet alleen indrukwekkend voor jou - maar ik weet zeker dat ook jij indruk gemaakt hebt. Tot binnenkort. -
24 Mei 2009 - 11:09
Marloes:
leeuk leeuk leeuk!!:D
echt super dat je het zo naar je zin gehad hebt!
geniet nog heeeeeeeeel even!!
succes met je terugreis! en nu kan ik het weer zeggen(A) : Zie je snel!!!!
liefs Marloes -
24 Mei 2009 - 12:29
Robert:
Hoi Tamara,
Je verhalen waren elke weer leuk en spannend om te lezen.
Zeker leuk dat je sponsorgeld hebt uit kunnen geven aan die scholen om ze toch nog te helpen.
Nog veel plezier in Lima en een goede reis terug naar Nederland.
Groetjes
Robert -
24 Mei 2009 - 13:48
Elise:
Hee meis!!
Wat een ontzettend spannende avonturen weer, en wat goed dat je daar zo veel kan helpen!
Goede tijd nog even, en een hele goede reis!
En dan zie ik je snel =D
Hele dikke kus! -
24 Mei 2009 - 14:29
Willard:
Hey zussie!
Net terug van een heerlijk kampeerweekend en nu een fantastisch verhaal van jou! Wat hou je je goed staande tussen alle heftige situaties. Maar ik vind het heel fijn dat je straks weer thuis vrolijkheid komt brengen :)
grtz bro -
24 Mei 2009 - 16:05
Jenny Van De Waal:
hé Tamara,
Fijn en leuk weer te lezen van je avonturen. Geniet nog van je laatste dagen aldaar en een goede terugreis gewenst. Zal best weer wennen zijn om in Nederland te zijn, maar al je vrienden en vriendinnen en familie te zien is ook te gek denk ik.
Groetjes van alle van de Waaltjes.
ps, Gert Jan komt 16 Juni terug naar nederland. -
24 Mei 2009 - 19:14
Corrie:
Hoi lieverd,
We zijn weer helemaal bijgepraat. En nu gaan we aftellen, want we kijken uit naar je thuiskomst!
Veel liefs, mama -
24 Mei 2009 - 19:59
Tea:
Hallo nichie,
Leuk om weer eens wat van je te horen!
Ja inderdaad kom je al bijna weer thuis zeg. Alwweer een half jaar om.
Nou geniet nog even dit laatste weekje en tot gauw ziens! X -
25 Mei 2009 - 11:12
Liek:
Hey zus, bedankt voor je mooie verhaal. Ik hoop dat je met een goed gevoel aan de terugreis bent begonnen. Vanuit Kumasi een warme (en zweterige ;) knuffel. Ik moet nog wennen aan de warmte. Ik hoop vandaag of morgen wat op mn blog te zetten, dan kan je ook lezen wat ik aant doen ben. Ik zie je over drie maanden! KUS -
26 Mei 2009 - 19:51
Marjan S:
Hoi Tamara
Eindelijk weer een mooi verhaal van jou. Ja, daar waren we wel aan toe (grapje). We hebben je gemist op het kampeerweekend (geen grapje), maar nog een paar nachtjes slapen en dan zien we je weer in Nieuwegein. Bijzonder dat je met blinde kinderen hebt gewerkt.
Geniet nog van een paar dagen Lima, en dan... hele goede thuisreis!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley