Ochtendrituelen
Door: Tamara
Blijf op de hoogte en volg Tamara
05 Maart 2014 | India, Tiruppur
Elke morgen nadat ik ben opgestaan kijk ik vanaf het galerijtje voor mijn kamer hoe de 86 kinderen die op dit terrein wonen naar het washuis lopen en hun gezicht, lijf en bord wassen voordat ze hun ontbijt krijgen. De meesten hebben hun schooluniform al aangetrokken en roepen vrolijk 'Good morning Ma'am!', zodra ze me op de galerij zien staan. De kokkin van dit kindertehuis kookt samen met haar dochter heerlijk eten voor mij en als de kinderen ergens op het terrein in een kring zitten te ontbijten krijg ik een ontbijt op mijn kamer geserveerd dat meestal komt in een stuk of 4 pannetjes. In één pannetje zit gekruide of plakkerige rijst, in een ander pannetje zitten bolle rijstpannenkoekjes en in de andere twee pannetjes zitten dunne of dikke sausjes in variërende en fascinerende kleuren!
De 'amma' van dit tehuis woont twee kamers verderop en geeft aanwijzingen aan iedereen vanaf haar plekje op de galerij. Ze is de moeder voor alle kinderen, de vervangende directrice van de organisatie waar ik onderzoek voor doe (SAVE) en ook mijn onderzoeksbegeleider. Een drukke en indrukwekkende vrouw!
Samen met de kinderen die naar school gaan, stap ik in de bus en vertrek naar het SAVE kantoor. Totdat de scholieren bij hun bushalte zijn, staren ze me één voor één lachend aan. Ze zijn nog niet echt aan me gewend dus welke willekeurige groep kinderen (meisjes vooral) ik ook tegenover me heb, ze lijken niet over mijn kleren, mijn huid, mijn moedervlekjes, mijn ogen, mijn lenzen, mijn Engels, mijn Tamil of mijn haar uitgepraat of uitgestaard te raken! Ze krijgen dus gewoon één voor één een glimlach terug :-)
De bus rijdt door het droge landschap waarin kleine bomen groeien op de lichtbruine bodem en de kokosnoten plantages en kale grond heel soms afgewisseld worden door een groene akker. Het stof waait door de open ramen recht mijn ogen in. Kleine huisjes van steen of palmboombladeren staan langs de weg en we passeren een aantal fabrieken en verschillende scholen , voordat we de drukkere drukte van de buitenwijken van Tirupur inrijden.
Om 9 uur zet ik mijn slippers voor de deur en stap op blote voeten de drempel over. Het kantoor is nog leeg, op de schoonmakers en hulpen na. Ik ga rustig achter mijn tafel zitten en werk verder aan mijn onderzoek. Om kwart voor 10 komt er plotseling een lied uit de gang. Alle werknemers komen samen en zingen een gebed, onze werkdag is begonnen!
De 'amma' van dit tehuis woont twee kamers verderop en geeft aanwijzingen aan iedereen vanaf haar plekje op de galerij. Ze is de moeder voor alle kinderen, de vervangende directrice van de organisatie waar ik onderzoek voor doe (SAVE) en ook mijn onderzoeksbegeleider. Een drukke en indrukwekkende vrouw!
Samen met de kinderen die naar school gaan, stap ik in de bus en vertrek naar het SAVE kantoor. Totdat de scholieren bij hun bushalte zijn, staren ze me één voor één lachend aan. Ze zijn nog niet echt aan me gewend dus welke willekeurige groep kinderen (meisjes vooral) ik ook tegenover me heb, ze lijken niet over mijn kleren, mijn huid, mijn moedervlekjes, mijn ogen, mijn lenzen, mijn Engels, mijn Tamil of mijn haar uitgepraat of uitgestaard te raken! Ze krijgen dus gewoon één voor één een glimlach terug :-)
De bus rijdt door het droge landschap waarin kleine bomen groeien op de lichtbruine bodem en de kokosnoten plantages en kale grond heel soms afgewisseld worden door een groene akker. Het stof waait door de open ramen recht mijn ogen in. Kleine huisjes van steen of palmboombladeren staan langs de weg en we passeren een aantal fabrieken en verschillende scholen , voordat we de drukkere drukte van de buitenwijken van Tirupur inrijden.
Om 9 uur zet ik mijn slippers voor de deur en stap op blote voeten de drempel over. Het kantoor is nog leeg, op de schoonmakers en hulpen na. Ik ga rustig achter mijn tafel zitten en werk verder aan mijn onderzoek. Om kwart voor 10 komt er plotseling een lied uit de gang. Alle werknemers komen samen en zingen een gebed, onze werkdag is begonnen!
-
05 Maart 2014 - 08:20
Tea:
Hoi Tamaartje,
Super hoe je dit weer schrijft....ben benieuwd naar t volgende. Lijkt wel een begin van het spannend boek. Heel veel succes met je onderzoek en geniet. X
-
05 Maart 2014 - 10:11
Rosiewowsers:
Tammieboy!! Wat leuk hoe je het schrijft, het lijkt inderdaad wel een spannend boek:) Klinkt goed daar en hopelijk verloopt je onderzoek ook zo! Veel succes en geniet ervan!
Xxx roos -
05 Maart 2014 - 10:40
Tessa:
Wauw dat klint vet cool!! Je hebt al echt een ritme gevonden, fijn! Succes met je onderzoek en misschien keertje skypen? Xx -
05 Maart 2014 - 12:54
John Schutte:
Mooi verhaal, echt leuk om te lezen. Veel plezier daar :) -
05 Maart 2014 - 13:10
Elise:
Hey Tamaar!
Wat klinkt dat mooi! Leuk geschreven en schets een leuk beeld zo! Geniet ervan en succes met je onderzoek en je verdere avonturen! xxx -
05 Maart 2014 - 20:02
Corrie:
Hoi lieverd,
Leuk dat je weer blogt.
En mooi geschreven.
Liefs, mama -
06 Maart 2014 - 01:03
Johanneke:
Leuk beschreven!
Is erg beeldend om te lezen hoe je ochtend gaat, zeker omdat het zo atypisch is.
Kijk uit naar je volgende blog,
Groetjes,
Johanneke -
08 Maart 2014 - 18:33
Welmoed:
Lekker beeldend, ik zie het al helemaal voor me! Klinkt heel erg fascinerend, nieuw en interessant. Succes en geniet ervan en ik kijk uit naar je volgende "vignet" (zoals wij jouw schrijfstijl in de antropologie noemen :P)
Liefs -
15 Maart 2014 - 01:47
Janneke:
Ha Tamara,
Dat klinkt goed joh! Ik houd je (verslagen) in de gaten!
Liefs -
15 Maart 2014 - 14:38
Eline:
Hee meis, mooi geschreven. Klinkt als heerlijke ochtenden! Geniet! Veel liefde x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
